انتقال به آدرس جدید

این وبلاگ به آدرس زیر انتقال یافت:

https://orodism-philosophy.blogsky.com

روان و خویش
 
خودت را بشناس و به آن ببال. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
برای آنکه روانت را بپروری، در آغاز با خود یکی شو. فیلسوف اُرُد بزرگ

خویش را خوار نکنیم، ارزش خود را براستی بدانیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
اندیشه و انگاره ای که نتواند آینده ای زیبا را مژده دهد، ناتوان و بیمار است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
خیزش درونی برای بهروزی، نیرویی است که بسیاری آن را ندارند. فیلسوف اُرُد بزرگ

فریادهای درونمان، به ما می گویند که تا چه اندازه، از خویشتن خویش دوریم. فیلسوف اُرُد بزرگ

روان شایستگان، به آفرینش و پدید آورندگی گرایش دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
روان مردگان و زندگان، در یک گردونه می چرخد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سرزمین روان ما، میدان کینه توزی و دشمنی های بیهوده نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کسی که خود را بزهکار می شمارد، زندانبان وجود خویش است. فیلسوف اُرُد بزرگ

کوهستان ها و دره های بی انتها، در درون آدمها می بینم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کسی که خود را دوست ندارد، به سادگی به جایگاه و حریم دیگران، یورش می برد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
گاهی تنها راه درمان روانهای پریشان، رفتن به سوی رخدادهای تازه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
روان خود را با شنیدن و خواندن رویدادهای نادرست و حوادث هولناک، به بند نکشیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

با بدیهای دیگران، دل خویش را به سیاهی نکشیم، همواره نگاهمان به راستی باشد و مهربانی. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کمک به دیگران امری پسندیده و نیکوست، ولی فراموش کردن خود، از نادانی و سبکسری است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
مهرورزی و ستایشگری، درمان بسیاری از دردهای آدمیان هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
باور درونی، نیروی پرتاب شدن به سوی ایده های تازه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدمی، به آرامی می آموزد که نباید برای هر کاری، همه زندگی و اندیشه اش را درگیر سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ

آنگاه که تلاش می کنیم همه چیز را به زور، در چنگ خویش داشته باشیم، دستمان، خالی تر از هر زمان دیگری است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
اگر بر ساماندهی نیروهای خویش توانا نباشیم، دیگران سرنوشتمان را می سازند. فیلسوف اُرُد بزرگ

اراده تنها زمانی زیباست که در جهت خردمندی و عقلانیت باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ

براستی دیدن کارگری پر تلاش، باغبانی دلسوز و یا مکانیکی سختکوش و... که عاشقانه و حرفه ای کارشان را انجام می دهند، دوست داشتنی و الهام بخش است... دیدن آنها می تواند آرامبخش و به نظم آورنده روانهای ناامید و پریشان باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
امیدی به آینده آدم هایی که مدام می گویند نمی توانم و یا نمی شود، نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

بزرگترین کجروی ها را زمانی انجام می دهیم، که فکر می کنیم دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم. فیلسوف اُرُد بزرگ

پوزش خواستن از پس کار ناشایست، بسیار زیباست و نشان پختگی روان. فیلسوف اُرُد بزرگ

زمانی که نیروهای درون خویش را انکار کنیم، نگرانی به دیدارمان می آید. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شوربختانه برخی از دردها هرگز از بین نمی روند. بیاموزیم که چگونه با آنها می توان زیست... مقاوم باشیم، هیچگاه میخ پولادین نتوانسته درخت پرامید را از پای درآورد. فیلسوف اُرُد بزرگ

​

​